Op tafel staan tien glazen potjes voor mijn neus. Allemaal met een paar gram gedroogde wede pigment. Het voelt aan als een enorme rijkdom. En dat heeft allemaal te maken met het proces om van de wede tenslotte deze droge pigment over te houden.
Het is begonnen op het moment dat ik aan het surfen ben op internet hoe je met wede kan verven. Opeens lees ik dat je ook de pigment eruit kan halen. Meteen denk ik aan het zeefdrukken. Hoe geweldig zou het zijn om met eigen wede te gaan zeefdrukken.
In het eerste jaar heb ik elke batch apart in een potje bewaard met het idee om te onderzoeken of er tintverschil zou zijn, zo tijdens een seizoen. Dit heb ik één jaar volgehouden. Doordat de opbrengst elke keer een paar gram is en ik ondertussen begreep dat het best moeilijk is om zo’n zelfde tint precies weer te krijgen, heb ik het jaar daarna de volledige oogst verzameld in een pot. Het is alles of niets.
De oogst voor dit jaar zit nog in de planten. De stekjes staan nu maximaal vier weken in de volle grond en waarschijnlijk
heb ik eind juli mijn eerste oogst. Van mijn voorraad aan wede pigmenten uit eigen tuin ga ik deze zomer zeefdrukken op stof.
De cirkel komt zo rond.
